เพราะเหตุใดจึงควรคบเพื่อนสมัยเรียน

แต่ก่อนไม่เคยรู้หรอกว่ามันสำคัญหรือดียังไง แต่ตอนนี้รู้แล้วว่า เพือนตั้งแต่สมัยเรียนหรือตอนเป็นเด็กนั้น ดีตรงที่ ไม่มีพิษภัย หวังดี จริงใจต่อเรา เพราะคบกันตั้งแต่ที่ยังไม่มีเงิน ไม่มีชื่อเสียง ลาภยศ เข้ามาเกี่ยวข้อง

เพื่อนที่เคยนั่งแบ่งขนม กินกัน หรือทะเลาะกัน ไปบ้าง
รักที่เราเป็นเรา และเห็นความเปลี่ยนแปลงชีวิตของกันและกัน เสมอมา

และ ก็เพื่อนแบบนี้เท่านั้นล่ะ ที่มักมักจะหยิบวีรกรรมหรือนิสัยของเรา ขึ้นมาแซว ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานแค่ไหน ก็ยังคงจดจำความเป็นตัวตนที่แท้จริงของเราได้ แล้วเราก็นั่งอมยิ้มให้มันแซว แล้วเราก็จะพยายามนึกถึงอดีตหาวีรกรรมของมันมาแซวกลับบ้าง อย่างสนุกสนาน

ถ้า เทียบกับเพื่อนหรือคนใหม่ ที่เข้ามาคบตอนที่เรามีทุกสิ่งทุกอย่าง อาจจะต้องใส่หน้ากาก หรือให้ความหวังดีได้ไม่เต็มร้อย หาความเป็นมิตรแท้ตอนโตได้ยากขึ้นกว่าเดิม เค้าอาจจะหลงลืมหรือทิ้งเราได้ทุกเมื่อในยามคับขัน
ให้ความสำคัญกับเรา น้อยกว่าชีวิตเขาเอง

ใคร เห็นด้วย วันนี้อย่าลืม บอกรักและรักษาเพื่อนแบบนี้ไว้นะ เพราะอย่างน้อย คุณก็ยังมีคนที่เข้าใจและหวังดีต่อคุณอย่างแท้จริงบนโลกใบนี้ นอกจากพ่อแม่และญาติพี่น้องของคุณ ^^*

[b]
นั่นซีเน๊อะ...เพื่อนที่ทำงานมันเทียบไม่ได้กับเพื่อนสมัยเรียนเลยสักนิด........
อย่าไปถามหาความจริงใจจากเพื่อนเหล่านั้น...หากเราไม่มีตำแหน่ง ไม่มียศ ไม่มีเงินทอง หรือเอื้อประโยชน์แก่เค้า
แค่หางตาเค้ายังไม่มองเลยจริงๆ...พอเรามีตำแหน่งเข้าหน่อย รีบมาทำดีเชียว...

นึกแล้วเศร้า...ทำให้คิดถึงเพื่อนๆ สมัยเรียน พ.ส.ว.
มันทำให้เรามีความสุขทุกครั้งที่นึกถึง...

อย่างน้อยความทรงจำที่ดีๆ ที่เกิดขึ้นในรั้วชมพูแดง ก็ทำให้เรามีกำลังใจสู้ต่อไปทุกครั้งที่ต้องเผชิญกับเพื่อนที่ไม่จริงใจ...

ขอบใจคนตั้งกระทู้นี้ขึ้นมานะจ๊ะ....
ยังไงเลือดก็ต้องข้นกว่าน้ำสิเน้อ...

เพื่อนที่เคยแย่งลูกชิ้นกินคิดถึงภาพเก่าๆแล้วอยากกลับไปจัง